மிருகத்தைக்காக்கும் கடவுளின் அசரீரிகள்

சொற்கள் நனைந்திருந்த என் பாடலில்

பரிட்சியமற்ற எந்த வார்த்தைகளின்

உறுத்துதலிர்க்காக என்னை நீ

தண்டித்துக்கொண்டிருக்கிறாய்

குருதி வழியும் கால்களிற்க்காக

என் சுவடுகளை அந்நியப்படுத்தும் நீ

களைத்திருந்த என் குரல்வளையினை கீறுவதால்

பலவீனம் மிகுந்திருந்த எனை விலங்கிடுவதால்

துளிர்க்கும் உன் வீரத்தை யாரோடு பகிரப்போகின்றாய்

நினைவு கனத்த பாடலிற்க்காக

எனை விலங்கிடும் உன்னை

அதிகாரப்படுத்தும் அகலம் நிறைந்த

சுவடுகள் கொண்ட உன்னை

சகிக்க முடியாத கொடூரம் நிறைந்த

குழந்தைகள் வீரிடும் முகம் கொண்ட உன்னை

உன்னை மட்டும்

எப்படி கடவுளின் அசரீரிகள் இன்னமும்

காத்துக்கொண்டே இருக்கின்றன